U-Boot
(citaat uit AThe Dutch Connection@ door Ans van Berkum, BBK-krant aug. 2007)Ook Mariëlle van den Bergh maakt grote vormen, maar zij gebruikt daarvoor pitriet en rijstpapier. Alles blijft vederlicht, kan zweven en vliegen. Menig ruimte is met haar vormen compleet van karakter veranderd. Mysterie en betekenis vloeiden dan samen. In Magdeburg raakte ze echter betrokken bij het gewicht van de geschiedenis. Hoeveel onderzeeërs liggen in de Oostzee? Lekgeschoten door vriend en vijand, als vredige vissen naar de wieren en waterplanten gezakt, met de buik vol lijken? Aan de muur van haar werkplek hangen knipsels van verschillende gezonken boten. Overwoekerd roest, vergeten verdriet. Maar haar gevoeligheid en speurzin laten het daar niet bij. Zij gunt ons na een week keihard werken een blik op een deinende Uboot, omgeven door waterdieren en planten gemaakt door haar negenjarige zoon Quirijn.
Mariëlle van den Bergh speelt meestal direct in op de ruimte rondom haar werk. Zowel in fysieke zin als in de betekenis van de plek naar geschiedenis en gebruik. In Magdeburg is de ruimte in letterlijke zin haar ontvallen. Het stukje Art Depot dat haar werd toegemeten heeft op zichzelf geen karakter. het is deel van iets, geen eigen geheel. De verbinding leggen met de grotere ruimte die de stad is, en het land daaromheen in zijn politieke dimensie, zonder hulp van de fysieke plek, is een grote opgave. Het zou mooi zijn als deze installatie daar nog eens een werkelijke thuishaven vond.